Argiak itzaltzen diren unean

Hotza egiten du, berokia ondo itxi eta bufanda lepora. Eguzkia oraindik ez da agertu, zerua lainotua dago. Guztiok gure errutinaren bidean gabiltza. Umeak bere gurasoen atzetik eskolara bidean, gurasoak umeak eskolara azkar eraman nahi eta korrika lanera. Bat bi, bat bi, gure hankek erritmoa hartu ditu. Batzuk metrora abiatzen dira, kioskoa duela ordu batzuk ireki du.

Zubira iritsi eta tranbiaren zai dagoen jendea dago. Ordularia begiratu, bai denborarekin noa. Autobusean sartu eta bufanda eta berokia kanpora, ze bero egiten duen hemen! Piii, bai bagoaz. Hiria erotu egin da, autobus guztiak presaka doaz, jendea korrika.

Eguzkiaren argiak pixkanaka bere tartea egiten du. Zer gertatu da? Bapatean kaleko argiak itzali egin dira, inor ez da konturatu baina argi gutxiago dago kaleetan. Eguzkiaren argia da kaleak argiztatzen dituena. Egun on!

Laboaren bertsioak aztertzen

Blog hau hasi nuenean ez nuen pentsatu bertan musika jarri ahal izango nuenik, eta ez dut nahi hau musika blog bat izatea bakarrik, baina azken boladan musika asko jartzen ari naiz. Gaur ere musika jarri nahi dut, kasu honetan duela egun batzuk ateratako disko baten abesti bat jarri nahi dut. Laboaren abesti baten bertsio bat da, Berri Txarrak egindakoa. Berri Txarrak gustoko badituzu abestia gustatuko zaizu, Laboaren abestia hartu dute eta beraien musikarekin sortu dute. Bertsio zoragarria taldearen jarraitzaileentzako eta egun hauetan egunero entzuten dut horregatik.

Abestiaren bertsio originala ere jarriko dizuet, alderaketa egin ahal izateko. Baina nire ustez ezin dira alderatu, lehena bertsio bat da eta Berri Txarrak-en musika da batez ere, bigarrena Laboa da. Hitz berak musika estilo desberdinetan, biak onak.

Hutsune bat

Asteburu luzea. Euskal kulturarentzat egun garrantzitsuak Durangon, euskal giroa Donostian. Hutsune bat Euskal Herrian. Xabier Lete joan zaigu asteburu berezi honetan.

Creando los sueños del pasado...

Imprescindible escuchar la canción para entender la entrada.

Llovía, las gotas de lluvia chocaban contra el cristal de la habitación. Se oia un llanto al fondo y tú decidias marcharte. Vivir nuevas aventuras, que el viento te lleve a donde quiera. Nuevos caminos vendrian, nuevos atardeceres y diferentes andares. 

Pero todo aquello quedo atrás y no hay camino para seguir adelante. Hoy como ayer sigue lloviendo y hay un llanto recorriendo la sala. Tal vez no espere a la cena...